เมื่อวันที่ (1 มิถุนายน 2566) ที่ผ่านมา แม่แดง นันทวัน เมฆใหญ่ สุวรรณปิยะศิริ ศิลปินอาวุโส ได้โพสต์ข้อความระบุว่า
ตอนนี้เป็นแฟนหอภาพยนตร์ที่คุณโดม สุขวงศ์ ทุ่มเททั้งชีวิตสร้างสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง จากสถานที่เล็ก ๆ เป็นสถานที่กว้างใหญ่ไพศาล มีสิ่งที่น่าสนใจมากมายสำหรับทุกเพศทุกวัย เป็นระดับองค์การมหาชน ถึงแม้จะอยู่ไกลถึงศาลายา แต่ดิฉันก็เต็มใจที่จะขับรถไปชมภาพยนตร์ในอดีตที่หาชมยาก
อาทิตย์ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ ชมภาพยนตร์ไป 4 เรื่อง คู่กรรม บ้านทรายทอง ฉันผู้ชายนะยะ และมะลิลา ทั้งภาพและเสียงยังคงคุณภาพดีมาก
มีสิ่งที่ไม่ค่อยสบายใจจากสิ่งที่ได้พบในโรงภาพยนตร์หลายแห่ง ก่อนฉายภาพยนตร์จะมีเพลงสรรเสริญพระบารมี เหตุใดช่วงเวลาประมาณ 5 ปีที่ผ่านมา ผู้ชมภาพยนตร์สนใจนั่งกินข้าวโพดคั่ว ฯลฯ แทนการยืนให้กับเพลงสรรเสริญพระบารมี ไฟมืดก็ยังสังเกตุเห็นว่ามีคนส่วนน้อยที่ยืน
บางครอบครัวนั่งเฉยรวมทั้งบุตรหลานที่พามาชมภาพยนตร์ แล้วอย่างนี้เยาวชนที่กำลังเติบโตจะได้รับตัวอย่างที่ดีที่สมควรจากใคร ?
วันนี้ดิฉันไปชมภาพยนตร์ที่หอภาพยนตร์ 2 เรื่อง เรื่องแรก “ฉันผู้ชายนะยะ” เวลา 13.00 น. และเรื่อง “มะลิลา” เวลา 15.30. น. เรื่องหลังดิฉันเลือกที่นั่งแถวหลังสุด ที่นั่งห่างไป 4 ที่นั่งมีผู้ชายวัยทำงานนั่งอยู่กับผู้ชมอีกหลายคน เมื่อถึงเพลงสรรเสริญพระบารมี แถวเดียวกับดิฉันไม่มีใครยืนขึ้น มีดิฉันยืนคนเดียว ปกติจะไม่อยากพูดอะไร
แต่วันนี้มันอดไม่ได้ก็พูดว่า “ทำไมไม่ยืนล่ะคะ” เสียงตอบมา “คุณจะยืนก็เป็นเรื่องของคุณ” ประมาณ 2 วินาที ต่อด้วยคำพูดค่อนข้างเสียงดัง…” เสือก” ดิฉันยืนจนจบเพลงโค้งอย่างตั้งใจ ไม่หันไปมองว่าคนพูดเป็นใคร และเปลี่ยนไปนั่งแถวอื่น
ดิฉันไม่เสียใจที่พูดออกไปเช่นนั้น แต่สลดใจกับคำพูดที่ไม่น่าจะออกจากปากคนระดับทำงาน คนระดับที่ควรจะเป็นตัวอย่างให้เยาวชนจะได้เห็นสิ่งที่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง…เชื่อว่าหากในโรงภาพยนตร์ทุกแห่งจะเปิดไฟสว่างเมื่อมีเพลงสรรเสริญ ก็แน่ใจว่าจะมีบางคนจะมีสามัญสำนึกเกิดความกระดากอายยืนขึ้นบ้าง…
แต่ก็แน่ใจอีกเช่นกันว่าสังคมสมัยนี้อะไรคือสิ่งที่เหมาะสม หรืออะไรที่ไม่สมควรจะทำ ก็ยังมีคนไม่ยี่หระ ไม่แคร์ ไม่สนใจ อีกเป็นจำนวนมาก
จริง ๆ แล้วดิฉันไม่ค่อยอยากจะแสดงความเห็นหรือโพสต์ข้อความอะไรทางสื่อโซเชียล ทั้ง ๆ ที่อยากจะเขียนอีกหลายอย่าง…แต่ครั้งนี้มันสุดจะทนกับความไร้มารยาท ใช้คำพูดที่หยาบคายเช่นที่ดิฉันพบในวันนี้… ที่ตัดสินใจเขียนมาอาจมีบางคนไม่เห็นด้วยกับดิฉัน
แต่ดิฉันคิดว่าสิ่งที่ดิฉันทำคือสิ่งที่ได้รับการอบรมมาจากครอบครัว จากครูอาจารย์ จากประสบการณ์ที่ถูกต้องรอบ ๆ ตัว จนมีอายุจะถึง 80 ปีในอีก 2-3 ปีนี้แล้วค่ะ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก นันทวัน เมฆใหญ่
